Ponieważ religia stanowi kluczowy aspekt tożsamości dla większości Hindusów, większość historii Indii można zrozumieć dzięki wzajemnym oddziaływaniom między różnymi grupami religijnymi. Jedną z wielu religii narodzonych w Indiach jest hinduizm, zbiór różnorodnych doktryn, sekt i sposobów życia, za którymi podąża zdecydowana większość populacji. Szczegółowe omówienie głównych rdzennych religii Indii można znaleźć w artykułach Hinduizm, Dżinizm, Buddyzm i Sikhizm. Idee filozoficzne związane z tymi religiami są traktowane w filozofii indyjskiej. Dalsze omówienie innych głównych religii można znaleźć w artykule Islam i chrześcijaństwo.
Wiarygodne statystyki dotyczące przynależności sekciarskich wśród czołowych wyznań Indii nie są dostępne. W hinduizmie takie afiliacje są raczej luźne, niewyłączne i mgliste. Waisznawowie, którzy czczą w świątyniach poświęconych bogu Wisznu lub jednemu z jego awatarów (np. Ramie i Krisznie) lub wyznają jeden z wielu powiązanych kultów, są bardziej skoncentrowani w północnych i środkowych Indiach, podczas gdy Sziwaowie, czyli wyznawcy Shiva są skoncentrowane w Tamil Nadu, Karnatace, zachodniej Maharashtra i dużej części regionu Himalajów. Kulty związane z śaktyzmem, kultem różnych form śakti (bogini matki, małżonki Śiwy), są szczególnie rozpowszechnione w Zachodnim Bengalu (wraz z wisznuizmem), Assam i na wyżynach Uttarakhandu i Himachal Pradesh. Hinduizm obejmuje również dziesiątki mniejszych sekt, które opowiadają się za odrodzeniem i reformą religijną, promują podnoszenie na duchu grup znajdujących się w niekorzystnej sytuacji lub skupiają się na naukach charyzmatycznych przywódców religijnych. Niektóre z tych ostatnich przyciągnęły międzynarodowych fanów.
W islamie muzułmanie sunniccy są niemal wszędzie sektą większościową. Istnieją jednak wpływowe mniejszości szyickie w Gujarat, zwłaszcza wśród muzułmańskich społeczności handlowych, takich jak Khojas i Bohras, oraz w dużych miastach, takich jak Lucknow i Hyderabad, które przed podziałem były dawnymi stolicami państw muzułmańskich, w których wiele szlachta była pochodzenia perskiego.
Katolicy rzymscy tworzą największą pojedynczą grupę chrześcijańską, zwłaszcza na zachodnim wybrzeżu iw południowych Indiach. Wiele podziałów wśród protestantów zostało znacznie zredukowanych od czasu uzyskania niepodległości w wyniku fuzji tworzących Kościół Indii Północnych i Kościół Indii Południowych. Wiele małych fundamentalistycznych sekt zachowało jednak swoją niezależność. Nawróceni na chrześcijaństwo, zwłaszcza od połowy XIX wieku, pochodzili głównie z niższych kast i grup plemiennych.